Corridor Wars, Sweden Style!

Dat mijn corridor-mates niet de schoonsten zijn had ik al door. Vorige week heb ik als een tiran geprobeerd de keuken schoon te houden.

Het was voor een week mijn domein en ik had er de verantwoordelijkheid voor. Dat betekende dus geen rommel maken, je rommel opruimen, spullen GOED afwassen en het niet wagen rommel te laten liggen! Ik sprak corridor-mates 's avonds aan als ze voor rommel hadden gezorgd en maande ze toe dat er toch echt opgeruimd moest worden, gooide vuile vaat bij de vuile-vaat-gootsteen en liet het daar aan z'n lot over, maar maakte mijn corridor-mates ook duidelijk dat dat lot niet te lang mocht duren.

Afijn, het werkte: de keuken was nog niet vaak zo schoon geweest en mijn tirannie hielp ook, want het BLEEF die week ook schoon. De eerste dag heb ik er veel werk aan gehad het een beetje op orde te krijgen, de tweede en de daaropvolgende dagen was het schoon!!

Tot nu toe. Mijn welbekende muziekliefhebbende buurman blijkt geen huishoudklusjesliefhebbende buurman te zijn. De vuile vaat in de keuken is dan ook flink opgestapeld, de twee fornuizen zien roodbruin van de saus en water in de gootstenen loopt bijna niet meer weg door de rommel in de putjes. De vloer plakt, de vuilniszak staat na een paar dagen nog steeds op vervoer naar de container te wachten en er lijkt weinig verbetering in de situatie te komen.

Tot grote ergernis van de andere corridor-mates, die helaas ook allemaal weigeren er wat aan te doen. Zweden houden er namelijk niet van een ander persoonlijk te confronteren met waar zij zich aan ergeren.

Vanmorgen bleek er een heuse ruzie aan de gang te zijn! Ronya, een van mijn corridor-mates, is flink boos over een aantal van de mensen hier.

Wat blijkt nu? De koelkast stinkt. Er staan blijkbaar namelijk lege melkpakken en blikjes in de koelkast waar een lading schimpies fijn in aan het bivakeren en feesten is. Ook liggen er producten in de koelkast uit de tijd van Lucy, de prehistorische moeder der apen en mensen.

Koelkastladen worden niet vaak schoongemaakt, mensen veranderen de stand van de koelkast vaak, waardoor temperatuurwisselingen ontstaan en de keuken is weer de welbekende rotzooi. Hoewel iedereen gebruik maakt van de oven en de magnetron is deze voor het laatst schoongemaakt toen ze voor het eerst in gebruik werden genomen en is er zoveel meer waar je last van kan hebben.

Hoofdpunt was in ieder geval dat de keuken een rommel is en de koelkast stinkt.

Wat doe je als echte Zweed als je je heel erg aan iets ergert, vindt dat je daar niet langer mee en in kunt leven en vindt dat er zo snel mogelijk wat aan moet veranderen?

... juist. Je hangt een briefje op bij de koelkast.

Die hing er dus vanmorgen. Niet een, maar twee velletjes A4. Ze zat er dus flink mee. Hoewel het allemaal in het Zweeds was kon ik er redelijk wat van mee krijgen. Ze had het over een fetish voor schimpies die sommige mensen in de corridor leken te hebben. Over het lege blikje Chili Con Carne van Klaas wat het hoofdkwartier van de schimpies was, de melkpakken uit het jaar 0 en de vraag of de fetishjist alsjeblieft een eigen koelkast kon kopen om z'n eigen schimpies te kweken.

De brief werd afgesloten met 'en een fijne zondag nog' (natuurlijk wel in het Zweeds, aangezien Nederlands hier als een vreemde 'gggggggchchchch'-taal beschouwd wordt) en vervolgens zul je er ongetwijfeld niks meer van horen.

Zo gaat dat in de corridor namelijk. Veranderingen die er moeten komen worden aangegeven met boze briefjes waar niemand op let. Vervolgens geen gesprekken, geen vergaderingetjes, geen verdere acties. Alleen briefjes.

Zo ook het briefje van Emma, een nieuwe corridor-mate. Ze vraagt al 3 weken lang of iemand een vriesvak voor haar vrij wil maken. We hebben namelijk maar 2 vriezers hier met in totaal zo'n 12 vakken. Van de 8 mensen maken er 2 geen gebruik van de vriezer. In theorie zouden er dus 2 vakken beschikbaar moeten zijn voor iedereen die overblijft. Feit is dat ik er 1 heb en Emma geen. Er klopt dus iets niet en dus wordt er een briefje opgehangen, waar al 3 weken niets mee gedaan is. Maar een persoonlijk gesprek? Brrr, nee bedankt!

Vanmiddag had ik een gesprek met Amela, een corridor-mate van mij. We hadden het over de briefjes en de uitblijvende resultaten, over mijn muziekliefhebbende en huishoudklusjeshatende buurman en ik stelde voor maar eens een vergadering te houden, persoonlijk confronterende Nederlander die ik er ben.

Het leek haar wel een goed idee. Nu de anderen nog overhalen. Misschien maar een briefje ophangen bij de deur?