ESN Sea Battle: de uitslag!

Een paar seconden voordat ik mijn koffer naar buiten wilde slepen ging op zaterdag mijn deurbel. Theresa stond voor de deur en vroeg bezorgd of ik wel wist dat we om 13:00 zouden vertrekken en of ik mijn spulletjes al op orde had. Dat was dus zo, want de koffer stond net uit zicht!

Bij de bus kreeg ik de vraag of ik soms een week in Estland zou blijven, omdat ik als een van de weinigen een hele koffer mee had. Daarop antwoordde ik dat ik geen weekendtas had en dat ik, als typisch Nederlandse, een boel eten had meegenomen om daar niks te hoeven kopen (daar hebben een aantal mensen dan ook nog van mee mogen genieten en achteraf hoorde ik HEN geen opmerkingen meer maken over mijn koffer met lekker eten en drinken)!

Op de weg naar de haven van Stockholm zat ik naast Theresa in de bus en we hebben het over vanallesennogwat gehad. Op gegeven moment hoorde ik An een verrast geluidje maken en toen we naar rechts keken konden we een eland langs de kant van de weg zien staan! De eerste in levende lijve! Helaas geen mannetje, dus het gewei ontbrak. Theresa zei achteraf wat teleurgesteld dat ze haar lenzen niet in had gehad en dus helemaal geen eland had gezien...

Toen we in Stockholm op de haven aankwamen konden we onze boot al zien. De H/M Romantika: een reusachtige veerboot (of iets in die richting) waar zo'n 600 studenten en nog een aantal families en gepensioneerden een aantal dagen op zou doorbrengen.

Bij het aan boord gaan zag ik Maartje nog, die ook op de KPZ zit en nu een semester in Linköping studeert! Heel toevallig hadden we een paar dagen voor vertrek nog op MSN gepraat en gedacht dat we elkaar waarschijnlijk niet zouden tegenkomen op zo'n grote boot.

Theresa had pech: haar boarding card, tevens kaartsleutel naar de cabin, was vermist en ze moest dus mee naar de administratie. Ik ging met Katharina (Grieks) mee naar cabin 5537, waar wij met ons drieën zouden blijven en waar waarschijnlijk een student van een andere school bij in zou komen.

We waren dan ook verbaasd toen er twee jongens van een andere universiteit met grote backpacks de kamer in kwamen en zich aan ons voorstelden als onze cabingenootjes. In plaats van Theresa en een onbekende kregen we nu namelijk Alberto uit Italië en Victor uit Spanje bij ons in de cabin. Ze waren wel erg gezellig en ik heb ze nog een aantal keren op de boot gezien.

Die avond heb ik in de cabin een begin gemaakt met het aanbreken van mijn koffer met levensvoorraden. Samen met Spencer, An en Márta (en af en toe een aantal andere studenten) hebben we al etend en drinkend de avond doorgebracht, totdat het tijd was om uit te gaan. Ook heb ik nog een tijdje in Theresa's cabin gezeten om te kletsen met haar en haar kamergenoten uit Amerika en Iran.

's Nachts ben ik met een groepje naar een van de nightclubs op de boot gegaan, waar we op livemuziek hebben gedanst. Daarna zijn we naar een disco doorgegaan, waar we tot zo'n 3 uur door zijn gegaan. Toen ik daarna weer terugging naar mijn cabin was Katharina er al, samen met een jongen uit Italië en twee uit Portugal. Die zijn nog een paar uur gebleven en 's morgens gingen we dan eindelijk slapen en hadden we nog een paar uur voordat we uit de veren moesten om Estland in te gaan.

De volgende dag gingen we op een tour door Tallinn in Estonia. De meeste studenten hadden zich opgegeven voor een tour met een gids. Helaas regende het pijpestelen, waardoor echt ALLES nat en doorregend was!

Tallinn is best een mooie stad, maar het is in het begin erg vreemd om te zien: half afgebroken of vervallen gebouwen staan tussen de meest ingenieuze en moderne huizen en overal staan overblijfselen van fabrieken met enorme schoorstenen.

Aan het einde van de tour gingen we naar een aantal souvenirwinkels, waar vooral amber te koop was.

Ook zijn we naar een shopping mall in het nieuwe gedeelte van het centrum gegaan. Hier hebben we EEK (Estoniaanse Kronen) gepind, waarbij ik helaas mijn pinpas heb vergeten. Hier komt namelijk eerst je geld en dan je bonnetje terug. Pas na het antwoord geven op de vraag of je nog een transactie wil doen komt de pas terug. Hierbij geen geluidjes, niks. In mijn normale patroontje had ik dus mijn portemonnee erbij gepakt, geld erin geschoven en het bonnetje gepakt. Daarna klap ik thuis altijd mijn portemonnee dicht en ga ik door met mijn leven. Ai, in Estland dus geen goed idee!

Ik kwam er 's avonds bij het pinnen (tenminste, dat wilde ik...) achter. Stressen dus! Mijn mobiel werkte namelijk niet op de boot, omdat er geen bereik was, maar ik wilde de pas zo snel mogelijk blokkeren. Contant geld had ik niet, dus op de boot kon ik niet bellen met de vaste telefoon van het schip. Gelukkig kwam ik Spencer tegen, die me geld gaf voor de telefoon en ook voor de komende week wat wilde lenen als ik dat nodig had.

Dus gelijk mams gebeld, die de pas voor me heeft laten blokkeren (en gelijk een nieuwe heeft aangevraagd - bedankt!!!). Tot de pas er is kan ik in ieder geval geld van Theresa lenen, dus dat moet geen probleem worden!

Ik baalde er flink van, maar kon er toch al niets meer aan veranderen. Dus ben ik met een groep mensen naar de karaoke gegaan om mijn gedachten even op iets anders te zetten. Het was er erg gezellig en nog meegezongen, tot er een aantal onbekende liedjes uit Estonia gezongen zijn. Hierop zijn An, Márta, Theresa en ik naar de liveband gegaan om daar verder te dansen.

Dat begon goed, met liedjes als 'I will survive' en een aantal twist en rock 'n roll liedjes. Net als de avond ervoor waren er een aantal dronken jongens die opdringerig waren met het dansen, waarop we hebben gezegd dat we nu 'meidentijd' hadden en dat jongens dus even niet mee mochten dansen. Op de vraag van de enge cabingenoot van Theresa of dat ook betekende dat hij niet mee mocht dansen heb ik dan ook bevestigend gereageerd. Regels zijn regels (tenzij de jongens niet dronken zijn, in Örebro studeerden en wij ze dus kenden)!

Toen dat ook voorbij was zijn we weer naar de disco gegaan. Daar was het grootste gedeelte toch al ver heen en af en toe ook nogal opdringerig tijdens het dansen. Met een gebiedend wijsvingertje, strenge juffenblik en een 'No!' hielden ze dan meestal wel weer op en gingen ze weer verder op de dansvloer om iets anders te zoeken dan waar de naam van het schip op lijkt / voor staat (Romantika).

Afgezien van het opdringerige, dronken manvolk was het wel heel gezellig. Een aantal jongens van de Örebro Universiteit leefden nog met ons mee, omdat zij 'geen meisje zouden willen zijn op dit moment', omdat dat het dansen op de dansvloer toch wel wat lastiger maakte. Alsof het was afgesproken kwam onze eerdere stalker op dat moment weer op ons af gedanst, maar door weer een paar minuten 'meidentijd' in te stellen (in een cirkeltje dansen en ieder lid van het mannelijk geslacht negeren) kwam de hint na een paar minuten toch eindelijk over. Het resultaat was een afgedropen dronken stalker en een aantal grijnzende en zeer geamuseerde jongens van Örebro die, alweer, blij waren geen meisje te zijn.

Toen ik 's avonds weer in de cabin kwam lagen Alberto en Victor al te slapen. Katharina was nog aan het feesten en kwam een stuk later (en was haar keycard vergeten, wat betekende dat ik 'wakkergeklopt' moest worden om de deur open te doen).

Vanochtend moesten we er om 9 uur uit, wat bijzonder moeilijk ging. Er stond voor ons namelijk nog een 3 uur durende reis terug naar Örebro te wachten om zo het weekendje Estland af te sluiten en terug naar huis te gaan.

Gezamelijk hebben we in de cabin besloten dat half 10 een veel betere tijd was om op te staan. De wekker werd dus afgezet en de slaap hervat.

Op het moment, terug in Örebro, voel ik me nogal dronken. Alles draait om me heen en lijkt te bewegen. Het lijkt wel alsof...

... alsof ik op een schip zit!